Τ΄ άλλο πρωί 25 του Μάρτη, ανήμερα του Ευαγγελισμού, βλέπουμε την χαραυγή, τη γη σκεπασμένη μ' ένα τόσο σκοτεινό πούσι, που μόλις ξεχωρίζαμε τα σπίτια απο τον ανεμόμυλο στο Μεσολόγγι.Όλοι αρχίσανε να λένε ότι ήταν σημάδι μεγάλης αιματοχυσίας. Και να δίχως να το περιμένουμε, ακούμε ξαφνικά αντίκρυ μας κρότο, απο το μέρος της θάλασσας που έμοιαζε με κείνο όπου κάνουν τα νερά πέφτοντας σε καταρράκτες.
Απεικάσαμε ότι το κίνημα του εχθρού ήταν στο πόστο μας
Δυο ώρες βάσταξαν τα γιουρούσια κι ο ήλιος αστραφτερότερος κίνησε στον ουρανό. Τότες, μ΄ ένα σινιάλο, χύμηξαν οι εχθροί όλοι μαζί για τρίτη φορά. Ζύγωσαν ξανά ίσαμε με δέκα δρασκελιές και πάλι τους πισωγύρισαν οι αθάνατοι της Κλείσοβας.
Οι αξιωματικοί τους τα χάσανε κι ο καθένας πολέμαγε πια για το εαυτό του όσο που οι αθάνατοι της Κλείσοβας. μ όλη την αταραξία ντουφέκαγαν.
Ο πόλεμος βάσταξε, με τούτο το σχέδιο, απο το μεσημέρι ίσαμε τις πεντέμιση τ΄ απόγευμα. Μα καθώς οι βάρκες γέμισαν κουφάρια και βάρυναν και δεν μποραγαν να τις κουνήσουν, άρχισαν οι αραπάδες να βγαίνουν παλι πάνω στο χαντάκι και να τους ορμάνε. Βάραγαν πια απο κοντά τους δικούς μας, μα όσοι ορμάγανε να πατήσουν το ταμπούρι χτυπιόνταν απ΄ άσφαλτο βόλι και πέφταν ωσάν οργή θεού. Κοίταζα κατά τη λίμνη κι έβλεπα μπουλούκια να πλέουνε τα κουφάρια.
Πηγή : Δημ. Φωτιάδη " Μεσολόγγι. Το έπος της μεγάλης Πολιορκίας"
