Γεννημένος
στο Μεσολόγγι το 1798 ο Αθανάσιος Ραζηκότσικας κατάγονταν από την αρχοντική
οικογένεια των Ραζήδων. Ήταν το τέταρτος γιος του Αναστάσιου Ραζή. Το
Κότσικας ήταν το πατρικό επώνυμο της μητέρας του. Δεν άνηκε στη χορεία των οπλαρχηγών της επανάστασης
καθώς δεν είχε αρματολική και κλέφτικη
δράση. Στον παραγκωνισμό του, ρόλο έπαιξαν οι διενέξεις του με τον
Μαυροκορδάτο. Ο Ραζηκότσικας διακρίθηκε για την στρατιωτική του ικανότητα τόσο κατά
την διάρκεια της πολιορκίας όσο και στο ότι πρώτος αντιλήφθηκε την σημασία
οχύρωσης της πόλης κατά την δεύτερη πολιορκία. Το γεγονός αυτό ήταν και η
σημαντικότερη διαφωνία του με τον Μαυροκορδάτο όταν ο δεύτερος απαιτούσε να τον
ακολουθήσουν στο Πέτα και τα ντόπια στρατιωτικά τμήματα. Ο Ραζηκότσικας
αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα αν η πόλη έμενε ανυπεράσπιστη σε περίπτωση
αποτυχίας στο Πέτα ( όπως και έγινε) δεν ακολούθησε. Χρηματοδότησε όμως την εκστρατεία
με 3.000 γρόσια. Ο Ραζηκότσικας έδωσε
όλη την περιουσία του και στο τέλος την ζωή του για την Αγώνα. Έπεσε κατά την
διάρκεια της Εξόδου προσπαθώντας να ανοίξει διέξοδο ώστε να απεγκλωβιστεί ένα
τμήμα από γυναικόπαιδα. Η περίπτωση του Ραζηκότσικα θα μπορούσε να μη διαφέρει από
οποιαδήποτε άλλη περίπτωση οπλαρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης. Εκείνο που κάνει την περίπτωση του να ξεχωρίζει είναι η διαδικασία ανάδειξης του σε αρχηγό των Μεσολογγιτών πολεμιστών.
Όπως προαναφέραμε ο Μαυροκορδάτος επιθυμούσε τον παραγκωνισμό του. Ο
Ραζικότσικας ανέλαβε την αρχηγία ύστερα από εκλογή πάνω στις ντάπιες, οι
πρόκριτοι τον όρισαν «Αρχηγό των Εντόπιων Αρμάτων». Ο Αθανάσιος Ραζηκότσικας
είναι η μόνη περίπτωση Δημοκρατικά
εκλεγμένου στρατιωτικού διοικητή (σε ηλικία 24 ετών) και όχι διορισμένου από
την επαναστατική κυβέρνηση. Τον τίτλο αυτό τον διατήρησε και τον τίμησε ως το
τέλος της ζωής του. Οι Μεσολογγίτες τίμησαν τον αγαπημένο τους Αρχηγό μετά τον
θάνατο του με την ύψιστη τιμή μέσω της Λαϊκής Μούσας.
Θανάσης Κότσικας
φώναξε Θανάσης Κότσικας λέει
« Για μάστε τα
μικρά παιδιά, βάλτε τα στα ζεμπίλια,
μάστε και τους γέροντες,
αρρώστους, λαβωμένους,
βάλτε τους στο
τζεμπιχανέ στο Μύλο να καούνε
να μη τους εύρ’ η
αραπιά και τους περιφρονέψει»
……………………………………………………….
Τότε ο Μουστάμπεης
φώναξε
« Κονιάροι κι
Αρβανίτες κάμετε τόπο να διαβούν
Γιατί είναι
πεινασμένοι
Δε συλλογιόνται
θάνατο, κούρασμα δε φοβούνται»
………………………………………………………
Πάλι ο Μακρής τους φώναξε
πάλι ο Μακρής τους λέει
« Παιδιά μ να
νταγιαντίσουμε, στον Πλάτανο να πάμε
Να μετρηθούμε μια
φορά να δουμε ποιος μας λείπει
……………………………………………………………….
Παιδιά μ’ μας λείπει
ο Κότσικας μας λείπει ο Αρχηγός μας» .
 |
| Αθανάσιος Ραζηκότσικας ( 1897 - 1826) |
