Τινάζοντας την σκόνη
απ’ τα ρούχα της νεότητας
μου πέρασε η σκέψη απ΄ το μυαλό
να σε πάω βόλτα για ένα ποτό.
Σιγοπαίζει το
ραδιόφωνο στ΄ αμάξι
δυο φανάρια στη μέση του επαρχιώτικου δρόμου
με πείσμα προσπαθούν να τον δείξουν
σαν πρωτευουσιάνικη λεωφόρο.
Άφραγκος βράδυ παρασκευής
Δείλιασα να σου μιλήσω
Έχεις και κείνο τ’ όνομα
που είχαν τα κορίτσια στις γειτονιές
όσο ακόμα υπήρχαν γειτονιές.
Όμως οι διψασμένοι
ουρανοί
μήτε οι γαληνεμένες θάλασσες
έχουν
το μπερδεμένο χρώμα των ματιών σου.
