Σημάδια αφήνουν οι
ροδιές στην άσφαλτο
απ’ τα
ποδήλατα των παιδιών.
Φωνάζουν, ρίχνουν
μπαλιές δυνατά
ψηλά στις κολώνες
να τρομάξουν τα
πουλιά.
Τρόμαξε η λήθη του
μυαλού
Απ’ τις φωνές, απ’ τα
πουλιά.
Ήρθε η εικόνα η
σβησμένη
τα στήθη τα εφηβικά
κρύα
χωρίς του πόθου τη
ζεστασιά
από την πίκρα του
άγουρου φιλιού.
Τ’ άλουστα τα μαλλιά,
τα μπερδεμένα.
Τότε που δρόμους
στα πεζοδρόμια
ζωγραφίζαμε
που αγόρια
και κορίτσια
έπαιζαν χωριστά .
Τότε που το καλοκαίρι
φορούσαμε
σανδάλια πλαστικά.
Ποιητική συλλογή " Προβέντζα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου