Τζεμάλ Σουρεγιά .Το πλοίο των οχτώ και δέκα

Ξέρεις τι έχεις στην φωνή σου;
Το κέντρο ενός κήπου…
Άνθος χειμερινό, σε μεταξένιο μπλε.
Ανεβαίνεις στον επάνω όροφο,
Τσιγάρο για να κάνεις…
Ξέρεις τι έχεις στην φωνή σου;
Άϋπνη μιλιά…
Δυσαρεστημένη είσαι με την δουλειά σου,
Και δεν αγαπάς την πόλη ετούτη.
Αλλιώς, θα δίπλωνες την εφημερίδα…
Ξέρεις τι έχεις στην φωνή σου;
Φιλιά παλιά…
Το αδιάφανο τζάμι του μπάνιου.
Δεν φάνηκες για κάποιες μέρες…
Τραγούδια σχολικά έχει η φωνή σου…
Ξέρεις τι έχεις στην φωνή σου;
Την ακαταστασία του σπιτιού…
Και όλο και πιάνεις το κεφάλι σου,
Προσπαθείς να φτιάξεις την μοναξιά σου…
Που χαλάει στον άνεμο.
Ξέρεις τι έχεις στην φωνή σου;
Λέξεις που δεν μπόρεσες να πεις…
Μικρές και σύντομες ίσως,
Που όμως στέκουν σαν μνημεία,
Την ώρα αυτή.
Ξέρεις τι έχεις στην φωνή σου;
Πράγματα που δεν έχεις πει.

Πέχλιβαν

Ερχόμενος στην πόλη

ο ημίθεος

δεν γκρέμισαν μέρος των τειχών

προς τιμή του.

Τους φάνηκε σχετικά κοντός

και δύσμορφος.

Αν και ο ίδιος με περηφάνια

είχε καρφωμένα

στο στήθος του τρόπαια.

Θέλησε τους άθλους να διηγηθεί

αναπαριστώντας τους.

Χειροκροτούσαν φωνασκώντας

οι νεώτεροι

οι οποίοι κατά την ώρα της καταβολής

προαιρετικού εισιτηρίου

έφυγαν.

Κέρματα έριξαν οι μεσήλικες

μια γερόντισσα μόνο σιγομουρμούρισε

κι έριξε ένα κατοστάρικο

Ποιητική συλλογή " Προβέντζα"

Μια κόρη απο την Γένοβα.

Ένα τραγούδι της λαϊκής Μούσας που διατηρείται από στόμα σε στόμα μέσα από το πανηγυριού τ' Αη Συμιού. Η δημιουργία του χάνεται στους αιώνες του παρελθόντος. Τραγουδιέται μόνο στην πόλη του Μεσολογγίου. Οι στίχοι δείχνουν την επαφή της πόλης με τη δύση. Ενα τραγούδι που μιλάει για θάλασσα, καπετάνισσες και κουρσάρους.

Μια κόρη απο τη Γένοβα να ταξιδέψει θέλει

φτιάχνει καράβι απο σκαρί

πανί απο το βελόνι

Παίρνει και ναύτες διαλεχτούς

όλους παλιούς κουρσάρους

παίρνει κι΄ενα ναυτόπουλο 

που τους καιρούς διαλέγει

στη Γένοβα θέλουν να παν

καλές αντάμωσες...!

Κώστας Ανδριόπουλος. -394-

Αποδέχομαι προϊόντα εγκλημάτων, ερωτικών.
Η ευθύνη μου παρεπόμενη, το αξιόποινο εξαρτημένο
και η ποινή ανάλογης βαρύτητας.
Τι να ισχυρισθώ;
Ότι δε γνώριζα την προέλευση;
Mα, εξ ενδειγμάτων, ώφειλα να αντιληφθώ.
Έπρεπε, αυτή η τρέλα στο βλέμμα
αυτή η φλόγα στην ίριδα
αυτό το κυμάτισμα στη φωνή
έπρεπε, να με υποψιάσουν.

Ποιητική συλλογή " Υπαίτια Μέθη" 

Γιώργος Χρονάς.

Το ξέρω
7 η ώρα θά ΄ναι του θανάτου
Μόλις θάχουν ανοίξει τα μπορντέλα
Έξω στο σπίτι μου  μαζεμένοι
οι εργάτες
της Όστιας, οι Κορίνθιοι, οι Θεσσαλείς
οι Ρωμαίοι στρατιώτες του Νέρωνα,
του Μεγαλέξαντρου
οι Εβραίοι της Νέας Υόρκης
κι εσύ.
Η μάνα μου τότε περίλυπη
θα βγει στο παράθυρο
και θα ρωτήσει
Ποιος εκ των δυο θανείν ή ζειν;
Βαρραβάς ή Γεώργιος
θα φωνάξετε
θα με πάρετε εν σιωπή.
Ο όχλος θα μου αφαιρέσει
τις μέρες του πάθους του Ιουνίου,
του Ιουλίου, του Αυγούστου,
Ο όχλος θα μου αφαιρέσει
εκείνη τη ζωγραφιστή σκιά
στο δεξί μου χέρι
την άδεια  εισόδου στο ξενοδοχείο " Εσπερος"
Τη συνέχεια και το τέλος θα το γράψει
εκείνο το παιδί που κύλαγε
ένα στεφάνι στο βαρέλι
με τη δύση ηλίου στη Σαλαμίνα
ενώ η μάνα του ψηλά στην ανηφόρα
με τα χέρια μπροστά το φώναζε.