Μια κόρη απο την Γένοβα.

Ένα τραγούδι της λαϊκής Μούσας που διατηρείται από στόμα σε στόμα μέσα από το πανηγυριού τ' Αη Συμιού. Η δημιουργία του χάνεται στους αιώνες του παρελθόντος. Τραγουδιέται μόνο στην πόλη του Μεσολογγίου. Οι στίχοι δείχνουν την επαφή της πόλης με τη δύση. Ενα τραγούδι που μιλάει για θάλασσα, καπετάνισσες και κουρσάρους.

Μια κόρη απο τη Γένοβα να ταξιδέψει θέλει

φτιάχνει καράβι απο σκαρί

πανί απο το βελόνι

Παίρνει και ναύτες διαλεχτούς

όλους παλιούς κουρσάρους

παίρνει κι΄ενα ναυτόπουλο 

που τους καιρούς διαλέγει

στη Γένοβα θέλουν να παν

καλές αντάμωσες...!

Κώστας Ανδριόπουλος. -394-

Αποδέχομαι προϊόντα εγκλημάτων, ερωτικών.
Η ευθύνη μου παρεπόμενη, το αξιόποινο εξαρτημένο
και η ποινή ανάλογης βαρύτητας.
Τι να ισχυρισθώ;
Ότι δε γνώριζα την προέλευση;
Mα, εξ ενδειγμάτων, ώφειλα να αντιληφθώ.
Έπρεπε, αυτή η τρέλα στο βλέμμα
αυτή η φλόγα στην ίριδα
αυτό το κυμάτισμα στη φωνή
έπρεπε, να με υποψιάσουν.

Ποιητική συλλογή " Υπαίτια Μέθη" 

Γιώργος Χρονάς.

Το ξέρω
7 η ώρα θά ΄ναι του θανάτου
Μόλις θάχουν ανοίξει τα μπορντέλα
Έξω στο σπίτι μου  μαζεμένοι
οι εργάτες
της Όστιας, οι Κορίνθιοι, οι Θεσσαλείς
οι Ρωμαίοι στρατιώτες του Νέρωνα,
του Μεγαλέξαντρου
οι Εβραίοι της Νέας Υόρκης
κι εσύ.
Η μάνα μου τότε περίλυπη
θα βγει στο παράθυρο
και θα ρωτήσει
Ποιος εκ των δυο θανείν ή ζειν;
Βαρραβάς ή Γεώργιος
θα φωνάξετε
θα με πάρετε εν σιωπή.
Ο όχλος θα μου αφαιρέσει
τις μέρες του πάθους του Ιουνίου,
του Ιουλίου, του Αυγούστου,
Ο όχλος θα μου αφαιρέσει
εκείνη τη ζωγραφιστή σκιά
στο δεξί μου χέρι
την άδεια  εισόδου στο ξενοδοχείο " Εσπερος"
Τη συνέχεια και το τέλος θα το γράψει
εκείνο το παιδί που κύλαγε
ένα στεφάνι στο βαρέλι
με τη δύση ηλίου στη Σαλαμίνα
ενώ η μάνα του ψηλά στην ανηφόρα
με τα χέρια μπροστά το φώναζε.