Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

Από το Βέλγιο με αγάπη.

«Εσύ έλα, χρυσομάμουνο μου ανέβα
Πιάσου κρατήσου απ’ το σκοινάκι τούτο
Ναι, πιάσου, αλλ’ απαλά γιατ’ είναι σάπιο
Ωστόσο λίγο τρίψιμο το θέλει


Είναι φανερό ότι σκοινάκι ονομάζεται στο κείμενο ο μεγάλος τεχνητός φαλλός που αποτελούσε μόνιμο στοιχείο στην αμφίεση του κωμικού ηθοποιού» ( K.J. Dover Η κωμωδία του Αριστοφάνη μτφρ. Ι.Θ. Κακριδής)






Το 2013 ο Εθνικός και Διεθνής μας σταρ ( με την συνδρομή της Νανάς αλλά και αγαπημένος καλλιτέχνης της πρώην υφυπουργού πολιτισμού κυρίας Γκερέκου) εμφανίζεται στις Βάκχες με σκελέα τύπου σλιπ προκαλώντας  άλλη μια φορά υστερία τόσο στις νεαρές θαυμάστριες του όσο και στα εκστασιασμένα milf. Η δε ερμηνεία του μοναδική όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν δημοσιεύματα της χρονιάς. Άλλωστε ο Σάκης έχει μόνο μια προοπτική, αυτή της επιτυχίας.




Στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2014 η Νικαίτη Κοντούρη, παρουσιάζει τον Ξέρξη γυμνό πάνω στη σκηνή. Η παρέμβαση αυτή στο έργο του Αισχύλου (Πέρσαι) έτυχε θετικών σχολίων από κοινό και κριτικούς.



Σωτήριο  έτος 2016  ο γνωστός «κομιστής» μαζί με πλήθος εξεγερμένων ηθικολάγνων, μιλούν περιπαικτικά για τα « παλλόμενα πέη» του Βέλγου Γιαν Φαμπρ. Ο δε καλλιτεχνικός κόσμος έκανε αναφορά για την ιερότητα του χώρου της Επιδαύρου. Τόσα χρόνια όμως η σιωπή του καλλιτεχνικού κόσμου ήταν χαρακτηριστική στις επιδοτήσεις «Κραουνάκη» . Τόσα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολο να γίνει Διεθνές το Φεστιβάλ Αθηνών.

Έκανε λόγο και για αποικία ο καλλιτεχνικός κόσμος. Μόνο που όταν η διαδικασία αποικιοποίησης ήταν σε εξέλιξη  …δεν ήξερε …δεν άκουγε …δημιουργούσε!







Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Το σονέτο του μόλου (Λιμενεργάτες).

                     Ολάκερη ζωή δουλειάς στο ντόκο
                      σου  'ναι στο χέρι κολλημένο ένα φτυάρι
                      έχεις ασπρίσει πριν γίνεις παλικάρι
                      η πλάτη στράβωσε απ’ το πολύ το φόρτο

                      Πρωί  πρωί στην πόστα, ήρθε βαπόρι,
                      σφιχτά στη μέση  δεμένο το ζωνάρι
                      καμίνι γίνηκε και σήμερα τ’ αμπάρι
                      η ανάσα μπούκωσε απ’ τη πολύ τη σκόνη

                      στο μήνα που  φυγε σε βρήκε αβαρία
                      κι έκανες  υπομονή, στην τσουβαλαρία,
                      πριν λίγο έμαθες, πως έκοψαν το γάλα

                      Τα μάτια σου κόκκινα πάντα θυμάμαι
                      δε  ρώτησα αν είν’ ο ιδρώτας, αν είν’ η αλμύρα
                      στο στόμα δυο λέξεις σου μείναν , μάινα, βύρα

                                                                             Ποιητική συλλογή Προβέντζα






Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Τὰ Γράμματα





  Θὰ πάψω πιὰ νὰ γράφω ποιήματα
ἔριξες τὸ χρυσό σου δαχτυλίδι μὲς στὴ
θάλασσα
στὴν ἀμμουδιὰ μὲ τὸ νεκρὸ κρανίο
κι ὅλα τὰ βουλιαγμένα καράβια βγῆκαν
στὸν ἀφρὸ
κι ὁ καπετάνιος ζωντανὸς
κι οἱ ναύκληροι νὰ χαμογελᾶνε
εἶπα θὰ πάψω πιὰ νὰ γράφω ποιήματα
καὶ στὸ παράθυρο τοῦ σπιτιοῦ μου τοῦ προγονικοῦ
ὁ πατέρας μου καὶ ἡ μητέρα μου
κουνᾶνε τὰ μαντήλια τους καὶ χαιρετᾶνε
τὰ ποιήματά μου ὅμως δὲν μπόρεσαν νὰ
τὰ διαβάσουν
ἔχουν ξεχάσει νὰ διαβάζουν
λένε τὸ κάπα ἄλφα καὶ τὸ δέλτα ἔψιλον
καὶ σὺ μοῦ εἶπες ψέματα
στὸν τόπο αὐτὸ τοῦ κόκκινου γελαστοῦ
κρανίου μὲ ξεγέλασες
γι᾿ αὐτὸ κι ἐγὼ σὲ γέλασα
καὶ μὲ πιστέψατε

κατάρα μὲ τὶς ἑφτὰ σκιὲς
πάντα θὰ γράφω ποιήματα


                                                                    Μίλτος Σαχτούρης